Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΑΜΕΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...


Πρώτα απ' όλα να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω ειδικές γνώσεις σε θέματα πολιτικά, νομικά ή τεχνολoγικά.
Παρακάτω θα διαβάσετε την άποψη μου για το θέμα της "αντιπροσωπευτικής" δημοκρατίας και γενικά της δημοκρατίας και για το πώς γίνεται αυτή να εφαρμοστεί σήμερα.


Αυτό που δεν αναφέρεται σε καμιά βουλή, από κανένα ΜΜΕ και από κανέναν πολιτικό σήμερα, είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα (αντιπροσωπευτική δημοκρατία) πέραν του ότι είναι.. εκπρόθεσμο, υπό τη μορφή που έχει επί του παρόντος, είναι, ήταν και θα είναι, "φαύλο" (βάλτε τα με τον Πλάτωνα για αυτό) εφόσον δεν τηρεί κάποιες προϋποθέσεις.

Πολλά από τα προβλήματα που έχει σήμερα η κοινωνία οφείλονται ακριβώς στην κακή λειτουργία της δημοκρατίας, η οποία, σε αντίθεση με ΟΛΟΥΣ τους άλλους τομείς της μοντέρνας ζωής, ΔΕΝ έχει υποστεί εκσυγχρονισμό, αλλά έχει μείνει η ίδια εδώ και αιώνες.

Ας μπούμε λοιπόν στο κυρίως θέμα.
Το ότι ο κόσμος σήμερα γυρίζει γύρω από μία μικρή πολιτική (και οικονομική) ελίτ, όπως επισήμανε ο ευρωβουλευτής Nigel Farage και όπως καταλαβαίνει οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής της ιστορίας, είναι εμφανές ότι οφείλεται κατ’ αρχήν στην ανεπάρκεια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Γιατί ξεχάσαμε ότι η τελευταία δεν είναι παρά μία σύμβαση… μία φάση μέχρι να βρεθεί κάποια καλύτερη λύση, κάποια αμεσότερη μορφή δημοκρατίας.
-ΔΕΝ είναι αυτοσκοπός. Η αντιπροσώπευση σε μια δημοκρατία είναι προϊόν ανάγκης, όχι βέλτιστης επιλογής.

Κάποιους βέβαια τους συμφέρει να λένε αλλιώς τα πράγματα... γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που τα ευνόητα θεωρούνται παράλογα και τα παράλογα θεωρούνται ευνόητα.
Ο Πλάτωνας λοιπόν θεωρούσε ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα "φαύλο", επειδή ο λαός πέφτει θύμα των δημαγωγών και αυτοί παρασέρνουν το έθνος στη καταστροφή (το ίδιο δηλαδή που συμβαίνει και σήμερα, είχε επισημανθεί από τον Πλάτωνα τότε).

Συνεπώς είναι φανερό ότι το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει για την εξυγίανση μιας δημοκρατίας, είναι η μείωση(ή καθαίρεση) των εξουσιών που έχουν οι δημαγωγοί.

Δημαγωγός σήμερα δεν μπορεί να γίνει ο καθένας, αλλά αυτός που έχει την οικονομική δύναμη ή/και την υποστήριξη από άλλες πολιτικο-οικονομικές δυνάμεις.

Αξίζει νομίζω να αναφέρω εδώ, ότι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους δημαγωγούς είναι η διαφήμιση.

Ο ΛΟΓΟΣ, που ο εκάστοτε λαός πέφτει θύμα των δημαγωγών, είναι είτε η έλλειψη κριτικής ικανότητας, είτε η -όπως είναι φυσικό- αδυναμία του λαού να αντιλαμβάνεται ανά πάσα στιγμή αν κάποιος του πουλάει κουτόχορτο.
Ο λαός δεν είναι υποχρεωμένος να είναι "ντετέκτιβ" για κάθε άτομο που προφασίζεται καλές προθέσεις.
Όμως είναι επιτακτικό να έχει μια -όσο το δυνατόν περισσότερο- αναπτυγμένη κριτική ικανότητα.

-->*Για να υπάρξει ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας ενός λαού είναι απαραίτητη η ορθή παιδεία.

-->*ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΊΑ, Για ένα λαό που ΈΧΕΙ αναπτυγμένη κριτική ικανότητα, αυτό που του λείπει για να λάβει αυτόβουλα μια σωστή απόφαση, είναι η ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ.

Όταν έχουμε ΚΑΙ ορθή παιδεία ΚΑΙ ορθή πληροφόρηση, ΤΟΤΕ είμαστε σε θέση να έχουμε μια υγιή δημοκρατία.
Όσοι θεωρούν ότι ισχύει κάτι διαφορετικό, ή αφήνουν ακαθόριστες το ποιες είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις μιας δημοκρατίας, είναι είτε επικίνδυνα ανόητοι, είτε κακόβουλοι.
Ας πάμε όμως σε μια άλλη ψευδαίσθηση που σκοπίμως καλλιεργείται σήμερα στο μυαλό του λαού.
Η έκφραση "Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία", για το πολίτευμα που υφίσταται, είναι παραπλανητικά ανακριβής.

Κατ αρχήν, ο λαός σήμερα δεν εκλέγει αντιπροσώπους
αλλά ηγέτες.

Και η διαφορά έγγειται στο εξής: Η δουλειά του αντιπρόσωπου είναι απλά να εκφέρει, να εκφωνεί, τις αποφάσεις του αντιπροσωπευόμενου.
Το ποιες είναι όμως οι αποφάσεις του λαού όμως, οι σύγχρονοι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι σε θέση να το γνωρίζουν, καθώς δεν πραγματοποιείται κανένα δημοψήφισμα (και όταν σπανίως πραγματοποιείται έχουν την δυνατότητα να το "βάλουν στην άκρη» … ) και γενικά καμιά επίσημη επικοινωνία με το σύνολο του λαού.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι δήθεν "αντιπρόσωποί" μας παίρνουν αποφάσεις αυτόβουλα και χωρίς να ζητάνε τη λαϊκή συναίνεση.

Επομένως, αφού μας εξουσιάζουν άτομα τα οποία δεν περιορίζονται στον ρόλο του αντιπροσώπου, αλλά οι εξουσίες τους επεκτείνονται στον ρόλο του ηγέτη, δεν δύναται να λέμε ότι ψηφίζουμε αντιπροσώπους, αλλά ηγέτες.
Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα… τότε γιατί να λέμε ότι έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία και να μη λέμε ότι έχουμε αντιπροσωπευτική ολιγαρχία;
Δεν είναι άξιο απορίας;
Το σίγουρο είναι, ότι η φράση «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» δεν ανταποκρίνεται στο σημερινό πολιτικό σύστημα.
Επιπλέον ακόμα και αν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα η παραπάνω φράση, θα ήτανε λάθος να συγχέουμε την αντιπροσώπευση με την καθαρόαιμη δημοκρατία. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο –και ειδικά στη πράξη απέχουν έτη φωτός-.
Είναι λοιπόν προφανές και από το ίδιο το «όνομα» του πολιτεύματός μας ότι αυτό που έχουμε ΔΕΝ είναι δημοκρατία αλλά μια ΜΟΡΦΗ δημοκρατίας.
Στα σχολικά βιβλία βέβαια, η διαφορά αυτή δεν είναι και πολύ διακριτή…
-Αν και θα έπρεπε να είναι.

Ένα ακόμη πράγμα που πρέπει να γίνεται ξεκάθαρο στα σχολικά βιβλίο είναι ότι άλλο πράγμα υψηλό βιοτικό επίπεδο και άλλο πράγμα δημοκρατία. Υψηλό βιοτικό επίπεδο μπορεί να υπάρχει και σε ένα δικτατορικό ή κουμουνιστικό ή βασιλικό καθεστώς (άσχετα αν η εξουσία επιλέγει, αργά ή γρήγορα, για τη μεγιστοποίηση του κέρδους της, να ξεζουμίσει τον λαό - όπως συμβαίνει και σήμερα). Χαμηλό βιοτικό επίπεδο, υπάρχει και σε αρκετές «δημοκρατίες» ανά τον κόσμο.

Ας εξετάσουμε τώρα γιατί ο σύγχρονος κόσμος "χρειάζεται" την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία…

Ο λόγος, ο καθαρά πρακτικός λόγος, για τον οποίο αρχικά δημιουργήθηκε η ανάγκη για αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είναι γιατί είναι αδύνατο να μαζευτεί μεγάλο πλήθος λαού, σε ένα χώρο για να λάβει μια απόφαση.
Όταν ο πληθυσμός μιας πόλης δε ξεπερνά τα 10-20 χιλιάδες, (όσο λέγεται ότι ήταν ο πληθυσμός της αρχαίας Αθήνας) τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Όταν όμως μια πόλη έχει πληθυσμό πάνω από τρία εκατομμύρια, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.

Επαναλαμβάνω όμως ότι αν σε έναν λαό δεν του παρέχετε η σωστή παιδεία, τότε είναι αδύνατον να υπάρξει οποιαδήποτε μορφή δημοκρατίας (επομένως σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα 'πρεπε να συζητάμε καν για δημοκρατία).

Πλέον όμως το πρόβλημα του χώρου το λύνει η τεχνολογία,
η οποία μας παρέχει τη δυνατότητα, χωρίς να χρειάζεται να είμαστε όλοι συγκεντρωμένοι σε ένα μέρος,
να επικοινωνούμε ΚΑΙ να παίρνουμε αποφάσεις.

Ας κάνουμε κάποιες απλές παρατηρήσεις.
Τα τελευταία 2000 χρόνια έχει εκσυγχρονιστεί μέσω της τεχνολογίας ο τρόπος που επικοινωνούμε, ενημερωνόμαστε, ψυχαγωγούμαστε, εργαζόμαστε, ανταλλάσουμε χρήματα ή προϊόντα και γενικά ο τρόπος που ζούμε…

Ο τρόπος όμως λειτουργίας της δημοκρατίας όχι μόνο δεν έχει αλλάξει αλλά έχει γίνει και λιγότερο άμεσος.

Στην αρχαία Ελλάδα ο κόσμος ψήφιζε γράφοντας πάνω σε κομμάτια αγγείων ή υψώνοντας τα χέρια του στην εκκλησία του δήμου.
Σήμερα λόγω του μεγάλου πλήθους των ανθρώπων δεν υπάρχει εκκλησία του δήμου (υπάρχει όμως το διαδίκτυο) και εκ τούτου χάνεται η αμεσότητα της αυθεντικής δημοκρατίας.

Η ψηφοφορία όμως με κομμάτια αγγείων συνεχίζει να υπάρχει, μόνο που τώρα χρησιμοποιούμε χαρτί αντί για πηλό και είναι μεγαλύτερη η γραφειοκρατία… Αυτό το αποκαλούμε εκλογές.

Γιατί όμως αυτό να είναι το μοναδικό πράγμα που τόσα χρόνια έχει παραμείνει το ίδιο; Γιατί ενώ όλες οι απόψεις της ζωής μας έχουν εκσυγχρονιστεί, ο τρόπος λειτουργίας της «δημοκρατίας» να βρίσκεται αιώνες πίσω;
Μήπως συμφέρει κάποιους αυτό;
Ας αναλογιστούμε, σε πόσα προβλήματα θα έδινε λύση η ίδρυση μίας άμεσης ηλεκτρονικής δημοκρατίας;

Για όσους θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο ή επικίνδυνο (πόσο πιο επικίνδυνο άραγε από την ήδη υπάρχουσα "δημοκρατία";) ας δούμε τα εξής:
-Τα κρατικά κεφάλαια, καθώς και το κεφάλαιο του καθενός μας ξεχωριστά, βρίσκονται μέσα στον υπολογιστή μιας τράπεζας (και όχι μόνο μιας αλλά πολλών).
-Μέσω υπολογιστών γίνεται η διαχείριση του παγκόσμιου κεφαλαίου, δηλαδή η αύξησή του, η μεταφορά του, ο δανεισμός του κτλ.
-Μέσω υπολογιστών ήδη στις περισσότερες χώρες ο λαός έχει τη δυνατότητα να πληρώνει τους φόρους του, ή να μεταφέρει τα χρήματα του από ένα λογαριασμό μιας χώρας σε αυτόν κάποιας άλλης, ή να αγοράσει ένα προϊόν.
Αν η χρήση της τεχνολογίας λοιπόν σε τέτοια ζητήματα δεν θεωρείται επισφαλής από τις κυβερνήσεις, τους ειδικούς και γενικά τους πλούσιος και τους φτωχούς ιδιώτες, τότε γιατί να θεωρηθεί επισφαλής μια ηλεκτρονική δημοκρατία;
Τα οφέλη μιας άμεσης ηλεκτρονικής δημοκρατίας θα ήταν τεράστια για τον λαό και θα έβλαπταν μόνο τους μεγαλοκεφαλαιούχους, αυτούς δηλαδή που κοιτούν πώς μέσα από τη πολιτική, και κάτω από το τραπέζι, να επιβάλλουν το συμφέρον τους στα έθνη.

Αυτοί θα εμπόδιζαν μία τέτοια προσπάθεια και θα την προπαγάνδιζαν και θα της έκαναν σαμποτάζ.

Οποιαδήποτε όμως πρόβλημα ασφάλειας, θα μπορούσε να λυθεί αν πρώτα υπήρχε η θέληση -και η απαίτηση- για τη δημιουργία μίας τέτοιας δημοκρατίας. Τα πάντα δηλαδή είναι εφικτά, αν υπάρχει η κατάλληλη θέληση.

Σε μία τέτοια περίπτωση -ηλεκτρονικής δημοκρατίας- με τον τρόπο που τη φαντάζομαι, δεν θα υπήρχε "βουλή" όπως την ξέρουμε.
Θα υπήρχε (όπως άλλωστε υπάρχει και τώρα) ένα σώμα από τεχνοκράτες, από προσωπικό δηλαδή με ειδικές γνώσεις, που δουλεύει για το κράτος, το οποίο θα μπορούσε να διοριστεί από τον λαό τον ίδιο(μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας) και με βάσει τα προσόντα και όχι όπως διορίζεται τώρα..
Με τον ίδιο τρόπο δηλαδή, που ένας εργοδότης διορίζει έναν εργαζόμενο (κοιτώντας προϋπηρεσία γνώσεις κτλ).

Αυτό που θα άλλαζε, σε μία τέτοια δημοκρατία, είναι ότι θα ήταν παράνομο -συνταγματικά- οι διορισμένοι νομοθέτες να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση για το κράτος και να έκαναν οποιαδήποτε αλλαγή θεσμική ή άλλη που αφορά τον λαό, αν αυτή δεν περνούσε πρώτα από ηλεκτρονική ψηφοφορία (!!).

Εννοείται ότι θα υπήρχε, λόγω νόμου, λεπτομερής ηλεκτρονική παρουσίαση της προτεινόμενης μεταρρύθμισης (με όρους τόσο για τον απλό λαό όσο και για τον εξειδικευμένο) καθώς και εξίσου λεπτομερής παρουσίαση των αντίλογων των διαφωνούντων (γίνεται δηλαδή κατάργηση της αερολογίας και των μισόλογων).

Οι διορισμένοι από το λαό νομοθέτες θα ήταν πολλοί (μπορεί >1000 ή και >5000 ή και 10.000 και βάλε) σε πλήθος και θα έπαιρναν το μισθό ενός δημοσίου υπαλλήλου ανάλογα βέβαια και με τη δυσκολία της εργασίας τους. Ξαναλέω βέβαια ότι δεν είμαι ειδικός σε θέματα δημόσιας διοίκησης. Λύσεις υπάρχουν -δεν είναι εκεί το θέμα- εγώ κάνω προτάσεις που ίσως να μην έχουν περάσει από το μυαλό του κόσμου.

Βέβαια, προκειμένου να είναι βέβαιο ότι ο λαός ψηφίζει ή καταψηφίζει τις μεταρρυθμίσεις,
(Θα υπάρχει ένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο ο λαός θα πρέπει να ψηφίσει) θα πρέπει να υπάρχει μια ομάδα πολιτών, που είτε εθελοντικά, είτε λαμβάνοντας κάποια συμβολική αμοιβή, να αναλαμβάνει για κάθε μεταρρύθμιση που τίθεται στο τραπέζι, να ψηφίζει.

Αν δηλαδή, θεωρητικά, δε ψήφιζε κανένας πολίτης μια προτεινόμενη μεταρρύθμιση (δεν αποκλείω να συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, που ο cappusino και ο espresso είναι επιβαλλόμενες ασχολίες) τότε η μεταρρύθμιση θα περνούσε ανάλογα με τη ψήφο της πλειοψηφίας των κρατικών λειτουργών ή υπηρετών
όπως θα αποκαλούνταν οι "πολιτικοί" αυτού του πολιτεύματος.

Η ψήφος των τελευταίων επίσης ίσως να έχει την ισχύ 5 ή περισσότερων ψήφων, λόγω αυθεντίας (αυτό βέβαια και πάλι δεν της προσδίδει τρομερή ισχύ).

Αυτοί, οι κρατικοί λειτουργοί, θα ψηφίζονται κάθε διετία, τριετία ή τετραετία. Αν κάποιος δεν έπαιρνε αρκετές ψήφους θα έφευγε όπως ακριβώς θα γινόταν με οποιαδήποτε υπάλληλο κάποιας επιχείρησης.
Η πολιτική διαφήμιση, καθίσταται ΠΑΡΑΝΟΜΗ, καθώς λειτουργεί ως μέσω πειθούς για απόκτηση ψήφων και όχι "αντικειμενικό πειστήριο".

Αυτά, τα αντικειμενικά πειστήρια, θα βρίσκονται στο διαδικτυακό προφίλ κάθε υποψηφίου και ο λαός θα μπορεί να τα κοιτάει για να κρίνει. Έπειτα ο κάθε υποψήφιος θα μπορεί να κάνει την πολιτική του παρουσίαση διαδικτυακά αναφέροντας τις θέσεις τους.

Για αυτή τη δουλειά θα υπάρχουν δημόσιοι υπολογιστές.

Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι θα ψηφίζονται ΠΡΟΣΩΠΑ και όχι ΚΟΜΜΑΤΑ!

Ας επιστρέψουμε στο θέμα των μεταρρυθμίσεων.
Προκειμένου λοιπόν να εξασφαλίζεται ότι ο λαός θα ψηφίζει τις μεταρρυθμίσεις, (και δεν θα περνάνε απαρατήρητες λόγω φραπέ) θα επιλέγονται κάποιοι χρήστες (προσέξτε τη λέξη που χρησιμοποιώ..) τυχαία, (πχ 100 από κάθε νομό της Ελλάδας) διαφορετικοί κάθε χρόνο, αλλά με προτίμηση σε αυτούς που έχουν ειδικές γνώσεις
(γνώσεις οικονομικών, πολιτικής, νομικής, ψυχολογίας κλπ) οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι να διαβάζουν με προσοχή τις παρουσιάσεις των μεταρρυθμίσεων και να τις ψηφίζουν/καταψηφίζουν.

Αυτό μπορεί να μετράει ως προϋπηρεσία, αλλά αμοιβή είτε δε θα υπάρχει, είτε θα είναι συμβολική.

Θα υπάρχει λοιπόν ένα διαδικτυακό προφίλ για κάθε έλληνα πολίτη και θα αντιστοιχεί για παράδειγμα στον αριθμό ταυτότητας του. Εκεί θα καταγράφονται και τα πτυχία του, η προϋπηρεσία του σε δημόσιες/ιδιωτικές, τα ένσημα, οικογενειακή κατάσταση κλπ. Κατ’ αυτό τον τρόπο, ηλεκτρονικοποιώντας δηλαδή την γραφειοκρατία, κερδίζεται πολύς χρόνος, χώρος και χρήμα.

Αυτό το διαδικτυακό προφίλ ο εργαζόμενος θα το ενεργοποιεί σε κάποια δημόσια υπηρεσία, όταν θα αποκτάει πολιτικά δικαιώματα ή νωρίτερα. Κάπως έτσι το φαντάζομαι.

Ο όρος "πολιτικός" σε ένα τέτοιο σύστημα άμεσης δημοκρατίας, σχεδόν καταργείται και η μυστική διπλωματία η οποία γίνεται εις βάρος των λαών, καθίσταται είτε αδύνατη είτε εξαιρετικά δύσκολη, τόσο δύσκολη που και αν ακόμη βρει πρόσφορο έδαφος κάπου, αφήνει "ίχνη" και υποψίες...

Όλα τα παραπάνω είναι απλά προτάσεις και επιδέχονται διορθώσεις και προσθήκες. Το σύστημα αυτό που περιγράφω δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο του, χρειάζεται περισσότερη ανάλυση και προσεχτικότερη μελέτη.

 

Ας προχωρήσουμε λοιπόν....




Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;

Οντότητα ανθρωποειδής, ονόματος Μιχαήλ, φύλου αρσενικού.

Συμπεριφορά ζωώδης, συνειδηση κοιμισμένη, ουσία δεσμευμένη.

Υποσεξουαλικότητα ενεργή,  βατράχου βασιλιά, ανθρωπότητας πόρνης.

Ηλικία άχρονη, λαγνεία αδέκαστη, μαλακία πεπερασμένη.

Προσωπο χλωμό, γωνίες δεσπόζουσες, μύτη διακριτή.

Ιδεολογία απρόσωπη, ανορθόδοξη και ακομματοποιημένη.

Υποψήφιος μακαρονάς, νήσων μακαρίων, χρόνου ανύπαρκτου, κόσμου ανοιξιάτικου

Προσδοκία ανάστασης νεκρών, καρπός που ωριμάζει, δέντρο του θανάτου

Προσωπικότητα αηθής, φυλακίζουσα την ουσίαν, κυνικήν, καταδικαστέα και άσημη, του κόσμου κατακριτέα.

Αυτά..


"Keep your boots tight, keep your gun close and die with your mask on if you've got to.." - M. C. R.